Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 150

Wiel Kusters

Sledevaart met mijn kleinzoon

‘Plötzlich geht es nur noch mit Glück’
Max Frisch: Der Mensch erschemt im Holozän

Nooit meer vanzelf. - Het leven is geen dag
te kort, zolang het telkens avond wordt.

Dit oppervlak van sneeuw verbreedt
een weg die onbegaanbaar heet,
maar samenvalt met waar ik liep.

In terugblik zijn de toppen diep,
de dalen hooggelegen grond
waarop ik vaders sporen vond.
Zo ver ben ik van huis gedwaald.

Ik heb mezelf constant vertaald
van vlees in geest, van kindsbeen af,
en groef daarmee mijn eigen graf.

(fragment)