Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 149

[p. 592]

Jan Lauwereyns
De Aziatische tijgermug

Overste weet niet hoeveel plezier mij dit doet.
Enkele dagen zonder een druppeltje bloed.
En de allesoverheersende dorst die daarmee gepaard gaat.
Het volstaat om een Aziatische tijgermug.
Onstopbaar tot steken te prikkelen.
Al gaat het dan om een oude bedlegerige man.
Waarin wat nauwelijks nog vloeit eerder zurig is.
Het speeksel lekt haast uit mijn bek.
Was er enige instructie in verband met.
Waar op de huid ik mag boren?

[Mug 13101, 06/11/02 9:33 p.m.]

Ho met dat enthousiasme van jou.
Hou dat van dat onstopbaar steken maar voor jezelf.
En zeker ook dat lekken van speeksel uit je bek.
Je mag kiezen waar je prikt.
Maar vergeet niet dat het er enkel en alleen om gaat.
Welgeteld één portie in te brengen.
Van het goedje dat nergens naar smaakt.

[Mug 131, 06/11/02 9:37 p.m.]

Dat bij het inbrengen wat bloed zou worden gezogen.
Is niet verboden, maar bijkomstig.
Ben ik een goede verstaander?
Het is niet omdat het goedje nergens naar smaakt.
Dat het er niet toe doet.
Het punt is dat ik als toediener niet hoor te weten.
Of wat ik inbreng schijnvirus of virus is.

[Mug 13101, 06/11/02 9:42 p.m.]

[p. 593]

 

Ik vond een dikke kronkel van een blauwe ader.

 

Die meanderde omheen de knobbel van de enkel.

 

Ik kon de hartslag van het subject met het blote oog zien daveren.

 

Enkele haartjes in de buurt deden trillend het hunne.

 

Om het effect van de klopping te versterken.

 

Ik weet dat het niet aangeraden is op gevaar van verdrinken.

 

De tuit in een al te brede ader te steken.

 

Maar ik kon niet aan de verleiding weerstaan.

 

 

 

[Mug 13101, 06/12/02 5:27 p.m.]

 

 

 

Ik begrijp het maar al te goed.

 

De eerste keer is het niet makkelijk.

 

De zakelijke vliegstijl te pakken te krijgen.

 

Dat is voor jou duidelijk het hachelijkst in deze onderneming.

 

Termen als meanderen horen thuis in landelijke poëzie.

 

Over bloed van koeien die grazen langs langzaam water.

 

Wij hebben andere dingen voor onze tuit.

 

Specificeer hoeveel graden de bocht van de ader neemt.

 

Ga na exact hoeveel haartjes in de weg staan.

 

 

 

[Mug 131, 06/12/02 5:31 p.m.]

 

 

 

Overste heeft alweer gelijk.

 

Ik moet cijfers geven, technische details.

 

Het komt door die dikke kronkel van de blauwe ader.

 

De 98% kobaltpigmentrijke 347 LUX reflecterende ader.

 

Nemende een COBRA-achtige bocht van 123 graden.

 

Deze dikke kronkel van die blauwe ader, wist ik zeker.

 

Was een geschikte invoerpoort voor het goedje.

 

 

 

[Mug 13101, 06/12/02 5:38 p.m.]

 

 

[p. 594]

 

Je hebt geen reden tot klagen.

 

Het is niet iedere bloedzuigster gegeven.

 

Door de doorzichtige muggen uitverkoren te worden.

 

Om een actieve rol te spelen in een belangrijk experiment.

 

Want dat is het wel, heb ik begrepen.

 

Belangrijk en vernieuwend.

 

Als ik zie hoe die antennes beginnen te kwispelen.

 

Telkens als ik met één van je rapporten binnenvlieg.

 

 

 

[Mug 131, 06/13/02 11:13 p.m.]

 

 

 

Dat is fijn om te aanschouwen.

 

Ik zal niet onder stoelen of banken steken.

 

Dat ik graag wat vaker op pad gestuurd word.

 

Na een etmaal zonder bloed heb ik stevige dorst.

 

En dan te moeten weten dat het subject.

 

Daar maar voor het prikken ligt.

 

Drink deze wijn, knipoogt de enkel.

 

Een beetje zuur misschien, maar kwaad?

 

 

 

[Mug 13101, 06/13/02 11:17 p.m.]

 

 

 

Je hebt geen reden tot klagen.

 

Ik zou zelf mijn tuit in die dikke kronkel willen steken.

 

Waarover je laatst berichtte.

 

Hoe heette het? Meanderend langs de knobbel.

 

Ik heb al in maanden geen druppeltje meer gezogen.

 

Maar betrap je mij op klagen?

 

Ik zit hier middeltjes voor jou te mengen.

 

En te wachten op opvoeringen van al dat lekkers.

 

 

 

[Mug 131, 06/13/02 11:20 p.m.]

 

 

[p. 595]

 

Bijna twee etmalen zonder wind van jou.

 

Je maakt me niet wijs.

 

Dat je zo druk bezig was.

 

Met het minutieus observeren van het subject.

 

Dat je niet eens tijd had.

 

Om de resultaten mee te komen delen.

 

Je kent, hoop ik, de Eerste Regel van Verkenning?

 

Observatie zonder rapport is geen observatie.

 

 

 

[Mug 131, 06/15/02 10:31 p.m.]

 

 

 

Mijn excuses, Overste.

 

Het is niet dat ik niet aan het observeren was.

 

Ik heb uren en uren aan observatiemateriaal.

 

Van het oersaaie soort.

 

Maar ik had zo mijn veronderstelling.

 

Voor het melden van nieuws, dacht ik, moest er.

 

Een meldenswaardige gebeurtenis plaatsgevonden hebben.

 

Zo'n plaatsvinding was er niet.

 

 

 

[Mug 13101, 06/15/02 10:35 p.m.]

 

 

 

Voor één keer wil ik je geloven.

 

Voor één keer, versta je?

 

Ik noteer dat je stilte niet uit nalatigheid was.

 

Maar laat voortaan het denken en het veronderstellen aan mij.

 

En het beoordelen van wat oersaai is.

 

Ik zal ook zo goed zijn door de vleugels te zien.

 

Je interactie met een andere verkenningsmug.

 

Ik weet zogedanst niet dat die er was.

 

 

 

[Mug 131, 06/15/02 10:41 p.m.]

 

 

[p. 596]

 

Uw allernederigste dienares.

 

Heeft sinds muggenheugenis geen druppeltje bloed gezogen.

 

Zo nuchter als maar zijn kan.

 

Is het dus dat ik deze choreografie kom maken.

 

Van het feit dat er niets te melden is.

 

Subject slaapt of staart naar tv.

 

 

 

[Mug 13101, 06/17/02 1:13 p.m.]

 

 

 

Melden dat er niets te melden is.

 

Hoe dikwijls moet ik erop hameren.

 

Kan niet door de beugel.

 

Het impliceert interpretatie en selectie.

 

Interpretatie van de feiten, selectie van materiaal ter rapportering.

 

Fout! Fout, fout, fout.

 

Kijk, nu doe je me mijn kalmte verliezen.

 

Bovendien durven klagen over het niet hebben mogen zuigen?

 

Van zelfs maar een druppeltje bloed sinds muggenheugenis.

 

Wat heb jij een klein geheugen!

 

Noem het Aziatische tijgermuggenheugenis.

 

 

 

[Mug 131, 06/17/02 1:18 p.m.]

 

 

 

Mijn welgemeende verontschuldingen, Overste.

 

Ik hoop dat u het in uzelf kunt vinden.

 

Om mij te vergeven en het rapport te laten herdoen.

 

Subject sliep marginaal significant langer dan gewoonlijk.

 

Zette de tv aan op hetzelfde uur als de voorbije dagen.

 

Maar vertoonde een nieuw gedragskenmerk.

 

Door af en toe onder het kijken te grommen.

 

 

 

[Mug 13101, 06/17/02 1:22 p.m.]

 

 

[p. 597]

 

Uw allernuchterste dienares.

 

Meldt zich aan om een nieuwe choreografie te maken.

 

Van het onveranderde feit dat het subject slaapt.

 

Of grommend naar tv staart.

 

Het grommen schijnt gericht te zijn.

 

Aan het adres van de mensen die zo goed zijn.

 

Voor een oude bedlegerige man te willen zorgen.

 

Ik wilde deze paradox aanstippen.

 

Zonder te pretenderen dat ik hem begrijp.

 

 

 

[Mug 13101, 06/18/02 10:32 a.m.]

 

 

 

Er is beterschap in je rapportage.

 

Dat van dat allernuchterste hoeft niet.

 

Je zuigt hoeveel en hoe vaak je gevraagd wordt.

 

Signalen van die strekking vanwege het vleugelkwartier.

 

Zal ik met duizelingwekkende promptheid doorsturen.

 

Voor de rest is het wachten geblazen.

 

Op de bevliegingen van de doorzichtige muggen.

 

Maar die paradox van jou.

 

Prachtige observatie! Fascinerend, intrigerend.

 

 

 

[Mug 131, 06/18/02 10:38 a.m.]

 

 

 

Het begint mij eindelijk te dagen.

 

Dat mijn acute bloedarmoede niets van doen heeft.

 

Met enig sadisme van uwentwege.

 

Ik dank u voor de appreciatie van de paradox.

 

Zou het subject in onomkeerbare mate verwend zijn?

 

En beter en beter verzorgd willen worden.

 

 

 

[Mug 13101, 06/18/02 10:43 a.m.]