Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 147

[p. 109]

Jan Lauwereyns
Ars optica

Het bewustzijnstheater

In een willekeurige hotelkamer?
In de grot van Polyphemos.

Televisie: de eenogige Veelzeggende die beelden
weerkaatst in plaats van ze door te sturen.

De wirwar van draden binnenin de zwarte doos kan niets
absorberen. Moet zijn toevlucht nemen tot transmissie.

Jij hebt wellicht ook geen hersenen als je voor hem gaat zitten.

Hem: het.

Perpetuum mobile van het beeld.

In zo'n geval komt de schaapman als geroepen,
met die speer van olijfbomenhout, de afstandsbediening.
Hij mag dat ene oog uitsteken, de stroom van het bewustzijn

onderbreken. Nu, snel.

Voor Back to the Future 3 ons gevangenneemt.

[p. 110]

Onderwater

Weg met pixels, projectietoestellen!

Ik ben in de val gelokt, met de verkeerde zon vertrokken.

Was ik maar aan de andere kant van de evenaar.
Zou mijn kompas zich vanzelf naar de zuidpool richten.

Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak
die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard
geworden winter te glijden.

Vogel die liever zal zwemmen in het donker onderwater
dan vliegen in het licht der eeuwigheid.

Ik kan de pinguïn wel begrijpen.

Slapend zien we meer dan met de ogen open.
Vooral slapend met de snelle oogbewegingen.

[p. 111]

De drie prinsen van Serendib

Koning van een voorspoedig rijk, springlevend,
heeft drie zonen, waaronder jij.

(Ook al bent u toevallig lezeres.)

Vader: drager van een grijze baard.
Met verkleinwoord, Tijd, onomkeerbaar,
dit in tegenstelling tot de zandloper.

Geeft alles aan wie voor het jaar rond is
een verbluffend iets op tafel legt.

Waar kijkt Homo sapiens nog van op?

Een vliegend tapijt? Een geneeskrachtige appel?
Een verrekijker die voorbij de horizon kijkt?
Samen zullen onze giften de

op apegapen liggende vader redden.
Tenzij we alsnog wakker worden.

[p. 112]

Licht onder de hersenpan

Het stapeltje bladen waar ik me voor had gezet is alweer
tot nul herleid. Nul: niets, problematische oorsprong van alles.

Zie ik nu ijskoude staaltjes werkelijkheid?

Verklaren oogbewegingen in het donker welke beelden
zich vormen onder de hersenpan? Ik bedoel,
werpen ze er een licht op?

Of juist niet?

Blijf ik gedoemd snapshots te schieten met waar ik
veel kegeltjes heb op mijn netvlies?

Van dit landschap zie ik wat bloesem op een tak
van een - alles bij elkaar genomen -
verbluffende kersenboom.

Van je gezicht zie ik de komma, rechts,
vlak naast je mondhoek.