Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 141

[p. 54]

Elly de Waard
Gedichten

I

ik zag het als mijn
opdracht haar van alle

onheil te ontdoen
van alle ongemak

te zuiveren, haar
te verpuren tot

het klare, mijn leed
te logenstraffen

haar in mijn leven
tot die ene

tot die ware
te maken - ik zag haar

als mijn lot. Zij,
wel gemaakt van spier

en bot, leek mij op
stromend water

uit een beek of kraan
en haar kwikzilveren

schoonheid werd
als alle water

voor mijn voortbestaan
even ongrijpbaar als

noodzakelijk

[p. 55]

II

het gerucht van grote
dorre bladeren, die

rechtop rennend het pad
afkwamen, om de getande

lila wieltjes
van de bloemen hijgend

even tot stilstand
kwamen; de libellen, verre

van te paren, zitten
elkaar in wild gevlekte

oorlogsmimicri nu
achterna over het

water waar telkens
handenvol zaden

in snelle wenteling
om hun as als

hefschroefvliegtuigjes afdalend
landen om zich als scheepjes

[p. 56]

 

verder te haasten, een bruin

 

zeil in top; en heel dit

 

 

 

onderhavige, dit

 

ongerijmd ondermaanse

 

 

 

waar de hagedis

 

kortstondig

 

 

 

over de gespietste

 

schermutselingen van muggen

 

 

 

en vliegjes heerseres is - is

 

onderhevig

 

 

 

aan beweging,

 

verandering, verstrooiing

 

 

 

volksverhuizing, opkomst

 

en ondergang van generaties

 

 

 

in één stroomversnelling

 

van tijd en van

 

 

 

geschiedenis

[p. 57]

III

doorschijnende tent
van licht, de zijden banen

naar de aarde uitwaaierend
naadloos zijn

gedicht; waarin een heir
van wolken zich verzameld

heeft; zijn vaandels
wapperen aan koperen zuilen

die met hemelhoge
ramen zich kaatsend

een weg naar boven
banen; de zon, een gladiator

die al zegevierend
met zijn brede sabel

door de straten trekt