Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 141

[p. 52]

Christine D'haen
Twee douzains

⁺ Zoekend daartoe naar onder, donkerst zonder droom.
Ik ben er. Wortelt hier de sterrenstelselboom
bewaterd door het wenen van de tijdenstroom.
De oude steen kermt in zijn onderdrukt idioom.
Omkronkelt oermaterie één Idee besmet
roepend in een onzichtbaar blind neuronennet,
de droefenis dat moet: ontbrande steen door wet
tot bloedend hart geboren in het moederbed.
Droef, droefheid: dat te zijn uit nietzijn lustvol moet,
van ster tot kennis, ja, maar waar in cosmos moed
voor zoveel nietzijn door de dood, geroofd ons Goed.
Je vlees, je geest, ontvleesd, ontgeest, geef oog, geef tranenvloed.

+ Gustave Courbet, Bron van de Loue, Haags Gemeentemuseum

[p. 53]

 

Ik ben een oude God, ik schiep, ik riep je: zij!⁺

 

Uit energie materie informatie: jij.

 

Iets wat er niet was, was; terwijl ik concipieer,

 

ik elke tijdgeprente cel in mijn Geest leer,

 

denk jij mijn worden ook, worden wij beiden méér.

 

Ik stuw in mijn heelal, het prachtig ongedacht

 

argeloos lijdend Al, waar jij, mijn Schoonheid, lacht,

 

je lijdt, je zucht, je gruw en weerzin zijn mijn klacht,

 

ik baar mijn wereldlichaam door je jonge dracht.

 

Je schept, je hebt het woord, je zachte stem verleidt

 

mijn Oor met je gedachten, zo tel jij mijn Tijd,

 

jij neemt in ogenschouw, in liefde is geen verwijt.

+ Michelangelo, Adam, Capella Sistina, Roma