Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 139

[p. 324]

Arno Breekveld
Eispakket

Nu we hier op de eetzaal uitzonderlijk
(laat de nerven liggen waar ze zijn gevallen!)
ingeglaasde appeltjeswijn geschonken
krijgen, mag een mens dan nog
vragen stellen? Als bijvoorbeeld respect voor
het door Hoge Mogendheden gesanctioneerde
Wijnbesluit, zoals & ook Jam- en Limonade-
besluiten in ere gelaten worden
moeten in de huidige sluitinrichting
waar wij waken en slapen en consumeren
moeten.

Komen wij aan het hoofdgerecht dan zie
ik dat er veel mis is op mijn bord.
Piepers die de waterlimiet niet halen
(= vijfenzeventig op honderd) en zelfs
te veel beroerd raakten voor afdoende
celstof in de kruimen (ik wil
1 op honderd). Is daar zomer-, herfst-
of winterandijvie bij gestampt
- andijvie kent de lente niet - dan
bevat dit eispakket Breekvelds
Vijfde Aller Vitaminen, ook wel E:
jonge blaadjes lust mijn smaakmeter
wel, d'oude heten anders en worden
hoogst peristaltisch afgestoten door
het organisme dat mij gegeven is geworden.
Zit ik weer mee, dat maakt mij niet
schuifbaar aan de dis.

[p. 325]

 

Komen wij op het stuk van vlees dan

 

staat de bederfelijkheid voorop.

 

Heb ik vragen in verband met verbinding:

 

zijn er gangen na te gaan van ongenoemde

 

aanschafzaken met woonvertrekken, slachterijen,

 

darmschraperijen, schaftlokalen, privaten,

 

urinoirs, bewaarplaatsen van dit of dat,

 

of stallen? Zijn de toonbanken, uitstalkasten,

 

hakblokken, koelruimtes... Zijn de slachtmessen

 

wel zindelijk gehouden, was er zeep of

 

handdoek uit de buurt, zat er roest soms

 

aan de hanghaken?

 

 

 

‘Laten we de hele lijst afwerken,’ zegt de

 

ja zeg-zuster met de vleesbillen en de appelwangen

 

elke dag bij de aanzitting van ons & ons,

 

als ik vragen langsloop omtrent smaakbesluit

 

en hoogstpersoonlijk eispakket.

 

‘Laten we de plichten plichten laten, zoals

 

wettelijk verordonneerd,’ roep ik, ‘en zodat

 

we moeten toeconstateren op wéér

 

liflafappeltjes toe. Laten we het plukken

 

onthouden en geen gevallen vruchten

 

willen, laat staan rot. Zuster,

 

hoe bent U?’

 

 

 

Zodat we afruimende liefderijk de liefdes-

 

sluitzuster ontleden in water, eiwit, vet.

 

Volgens mogende besluiten daaromtrent is

 

ook zij in haar functie-eispakket omschreven

 

als E tot en met A: dit geldt alleen haar

 

andijviewangen en haar kont op onderdelen.

 

Als geheel bloost zij als appelmalen,

 

waar ik van liggen moet, altijd, na het eten.