Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 137

[p. 417]

[1992/4]

Aleidis Dierick
Curriculum Vitae

I

Wie te lang in de zon heeft gestaard
zij loopt als op bloedvlekken huiswaarts.
Hooi overjaars in de wei.
Honger heeft schapen verzameld.

De dag als een foto verbleekt
geschroeid al verbrand aan de randen.
Geliefden niet langer herkenbaar.
De geur verwaaid uit hun haren.

Achtergrond. Ergens een spoorbaan.
Warmte van vroeger van vrouwen
met een schort voor het huis uitgelopen
aan een slagboom elkander omarmend.

[p. 418]

II

Wol wordt aan doornen gekaard
verhaspeld in tijden van typhus.
Trein braakt soldaten uit.
Een schim kust de oorlogsbruid.

Een vrouw werpt haar brood op het water.
Gesnater van eenden verstuift.
Hitte stolt over papavers.
Doodstil staat een kind bij een struik.

In een tuin. Klampt zich vast.
Holten van zwart in de haag.
Vergeefs wordt uit halmdunne kolf
fixeer op de glasplaat geblazen.

[p. 419]

III

Een fiets aan een hek. En de verte
wazig met hooioppers hutten doden
sneeuw die een deel van de vlakte bedekt
of zonlicht. Misschien is het zomer.

Niemand bevroedt hoe het was.
Het verleden is altijd gelogen
(de toekomst wordt straks onmeedogend
in kleur op de korrel genomen)

met handenvol gras voor de schapen
met de korf om de eieren te rapen
met katten hun sepia lijven.
Wie oud is mag eindelijk zwijgen.