trouwd. Die punt achter genezen, die ergert mij mateloos. Omdat de vloeiende beweging van de enjambementen brutaal verstoord wordt. De beheerste, discreet gezegde woordenstroom komt tot stilstand. De hele structuur wordt gebroken. Ik had daar liever een komma gezien, of helemaal geen leesteken. Wellicht heeft Marsman het zo bedoeld, moest er even een korte adempauze zijn vooraleer de terugkeer aan te vangen, of was hij zo geschrokken van de kracht van die eerste vier verzen, vond hij die wat plechtstatig klinken en achtte hij het raadzaam concreter en praktischer te spreken. Ik weet dat ik de poëzie van dit gedicht geen recht aan doe met dergelijke prozaïsche en personalistische opmerkingen. Dat is omdat die punt mij zo irriteert, dat ik het Marsman kwalijk neem dat hij tenietdoet wat ik nu zo mooi vond aan dit gedicht. De komma achter huis, die is grammaticaal verantwoord, die heeft zelfs een mooie implicatie van ‘thuis’. De kommapunt achter ligt, die hoort daar ook niet te staan. Of is het de bedoeling de stremmende beweging te continueren? De laatste twee verzen staan inderdaad wat apart, ze vormen een soort envoi, een besluit, de definitieve formulering van de wens.
Ik hou van dit gedicht. Omdat het zo vol goede wil zit, omdat het zo vol goede hoop zit, zo verzoenend klinkt, zo betrouwbaar klinkt. Het bevat een voorstel tot beterschap, tot herstel van een breuk. Hoewel, er zit ook een storend paternalistisch toontje in, de spreker dient zich genereus aan in zijn tegemoetkomendheid, als een welwillende therapeut die omzichtig een kwetsbare patiënt zoekt te benaderen. Als je op mij betrouwt, komt het allemaal wel voor elkaar. Laat het maar aan mij over. Plechtig sussen. Voor de aangesprokene is de passieve rol van overgave weggelegd, de spreker loopt geen risico, zijn zelfhandhaving loopt geen risico. Hij is op zijn hoede, kijk maar naar de leestekens. Hij heeft de situatie in handen, hij doet het voorstel. Laat mij uittrekken, laat ons betreden, laat uitgeroeid zijn. Zij moet zich door hem en de omstandigheden laten leiden.
Jaloezie is een staat van geestesvernauwing die ravages kan aanrichten. Inbeelding die de werkelijkheid vervormt en een eigen, soms heel hardnekkig leven gaat leiden. Minnenijd. Psychische pijn die je jezelf aandoet, die je helemaal in beslag neemt. Het is een erg dom, schadelijk gevoelen. Een asociale ingesteldheid waarvoor je ter verantwoording kan worden geroepen. De jaloerse is fout. Weinig begrip dus, veel verwijten. Of de jaloezie hier gefundeerd is, wordt in het midden gelaten. Wij weten niet wat er aan voorafgegaan is. Hij kent zich het voordeel van de twijfel toe, zij is zwak, ten prooi aan die geestestoestand. Haar gelaat dient weer zacht verlicht. Als een schone lei. In het huis beneden aan de heuvel.
Auteursrechtelijk beschermd