Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 130

[p. 599]

Miel Vanstreels
Een ode

I

Met zwart omrande ogen
en een sterk vermagerd lijf
ga je voor een spiegel
makkelijk
van je eigen begrafenis
dromen:
achteraf is het jammer
dat ik geen pen en papier
bij de hand had
toen ik in een koortsig
wakker worden
m'n eigen doodsprentje
aan 't schrijven was

II

Na maanden van de ene bacterie
na het andere virus
blijkt m'n archief
helemaal in orde gebracht,
blijken alle papieren
voor-'t-geval-dat
netjes klaar te liggen,
blijkt de laatste hand gelegd
aan een bundel
die eindigt met een gedicht
waarin ik krampachtig voorspel
dat ik minstens
tachtig word

[p. 600]

III

Wie plotseling niet meer produceert
krijgt van het bedrijf alle liefde
mits ie
vergevorderde kanker heeft

IV

Voor 't eerst sinds lang weer
heel voorzichtig op de renfiets;
m'n lichaam slorpte de zon-
nestralen gulzig op;
na de geslaagde beklimming
van een steile heuvel
heb ik 't uitgeschreeuwd:
het prachtige uitzicht
had daar
maar heel gedeeltelijk
mee te maken