Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 129



[pagina 4]
Hubert van Herreweghen Toe Toe 't plezier te zeggen toe (eerst de tongtop tegen tanden dan het blazen van de oehoe) liet me dikwijls open zwijgen zonder dat ik daarom hoe toe dan ook 't gerucht 't gedicht dat de zotte zinnen richt in zijn rotten dicht kon rijgen. ('t Legioen in Tomboektoe!) Toe 't is goed 't is af 't is toe toe wil naar volmaaktheid toe toe een kind in ingewanden waar ik het gedicht moet halen peinst: hoe wind ik door spiralen tot waar ik kan ademhalen. (Duimpje zoemt vanuit de koe.) Opener toch dan dicht is toe.

[pagina 5]
II Toe was Sarah want zij lachte bij een eik of terebint negen maanden mocht zij wachten zich behelpen met te wijzen open ging zij voor het kind Izaak vader der geslachten die een andere dag verwachten - toe de stomme mond ging open toen de rabbi daarlangs kwam spuwde en van die modder nam effeta dat is ga open - bittere bidders maar die hopen doof en blind vandaag maar die zinkt de zon of zal ze rijzen buigen en met tekens wijzen harkig knielen op de knie. Eens gaat wat nu toe is open.