Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 128

[p. 81]

Dietsche Warande en Belfort 128ste jaargang nummer 2 februari 1983

Anton van Wilderode
Gedichten

Zes paarden
‘Eén lot verbindt u en mij, uw volk en mijn volk, uw paarden en mijn paarden!’ (1 Koningen 22,4)

1.
Veulen

Het prille paard dat nog geen wagen kende
en geen gewicht, liep toen ik langskwam hevig
de lange weide dwarsdoor en ten einde.

Zag altijd overal beweeglijk leven
dat in de wolken was en in de schuine
glijvlucht van vogels uit bewaaide kruinen.

Wanneer ik later bij de slagboom keerde
lag het nàhijgend op zijn veldbed neder.

[p. 82]

2.
Naar de weide

Roept hem een stem op om terug te lopen
naar het vertrouwde hof tussen de linden?
Moet hij nog wachten, ogen oren open?

Zal hij alléén het groene weiland vinden
de draaibomen voorbij door de warande
van hangend lover in de schaduwkanten?

Hij staat een ogenblik nog niet besloten,
de bloedstroom ruisend in vier ranke poten.

[p. 83]

3.
Grazend

De weldaad van de weide neergelegen.
Stilstaand de tijd als ondoorzichtig water.
Voorbijgang en ternauwernood bewegen

van paarden die met ademen en grazen
elkaar benaderen elkaar verlaten
en zonder woorden onvoorstelbaar praten.

De staarten somtijds en de oren even
vertonen tekens van zelfstandig leven.

[p. 84]

4.
Naar de stal

De smaken van het gras waarin de zomer
een zomer lang néérlag, de kruiden kokend
de ronde klavervieren vol aromen

en gele bloemen vele, sterlings open,
en mossen tegengronds, de levengevers
aan legertjes van diepgelegen kevers.

De smaken van het gras, stalwaarts gedragen,
herkauwen in een wolk van welbehagen.

[p. 85]

5.
Naar buiten kijkend

Wat denkt een paard dat met zijn warm hoofd boven
de onderdeur der stalling opgesloten
staat in een broei van hooi met pluis bestoven?

Aan weiden zonder wegen, aan de grote
grommende blaasbalg wind die in zijn manen
een scheiding legt, twee wapperende vanen?

Aan àndere paarden met gebogen nekken
neergrazend achter hazelaars en hekken?

[p. 86]

6.
Op rust

Bijna verdriet beheerst en ingetogen.
Vermoeienis, eerst in gestel en spieren
en later op de nek, intens gebogen.

Het loomgeplooide leren vel vol mieren
en sidderingen schielijk, noodgedwongen
vergeten telgang en gestrekte sprongen.

In weerlichten van zon boven de bomen
wordt Pegasus op wolken weggenomen.