Dietsche Warande en Belfort 127ste jaargang nummer 8 oktober 1982
In memoriam Valeer van Kerkhove
Midden in de voorbije zomervakantie overleed te Tervuren onze redacteur en vriend Valeer van Kerkhove, nauwelijks 63 jaar oud.
Toen hij in 1951 op verrassende wijze in de letteren debuteerde met de roman De weerlozen, noteerde Ivo Michiels in een krant dat met dit werk ‘de eigenlijke brains-roman voor het eerst op overtuigende wijze in onze Vlaamse literatuur zijn intrede had gedaan’. In weinige jaren volgden zijn romans Dies irae en De bungalow, die het vermoeden kwamen bevestigen dat met Van Kerkhove inderdaad de religieus-wijsgerige problematiek die in het buitenland reeds een Bernanos en een Mauriac en vooral een Graham Greene had geïnspireerd, nu ook bij ons een spreekbuis had gekregen. Diezelfde diepe ernst is zijn verder werk blijven bezielen: zijn schaarse prozapublikaties van latere datum, waaronder enkele verhalen in dit tijdschrift en de roman De gijzelaars, zijn toneelwerk, zijn arbeid bij de Vlaamse televisie, waaraan hij, na 15 jaar leraarschap te Maldegem, in 1959 werd verbonden. Op velerlei wijze heeft hij via dit medium getracht de literatuur en haar stiefkind, de poëzie, bij de massa te brengen, en meer dan één door hem geïnspireerde produktie behoort tot het betere werk dat op dit terrein in de jongste twee decennia is verricht.
Ons tijdschrift rouwt om een begaafd schrijver en medewerker van vele jaren, en deelt in de rouw van zijn nabestaanden, die hij lang vóór de herfst van het leven heeft moeten verlaten. Zijn cor irrequietum heeft nu de eeuwige rust gevonden; zijn markant optreden in onze naoorlogse literaire wereld zal hem echter nog lang overleven.
De Redactie
Auteursrechtelijk beschermd