Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 126

[p. 83]

Pieter G. Buckinx / Zes gedichten

Een weg zoeken

Een weg zoeken
onder de zweepslagen
van hakhout en lianen,
een weg zoeken in het oerwoud
van deze wereld.

Niet beven voor het gedonder
van de vulkanen in de vuurnacht,
niet beven voor de brandende beet
van de adder.

Tastend zoeken naar het licht
in het inktzwarte duister
en dan, in een bliksemschicht
die voor immer de blindheid breekt,
het wonderteken zien,
de boodschap van de blinde Ziener:
Alles dooft uit en verpulvert
op deze dorstige aarde,
maar bloeit weer glanzend open
in het nieuwe Koninkrijk.

[p. 84]

Een ander landschap

Ik kan hier niet blijven wonen
midden barsten en schimmelmuren,
ik hang hier aan alles vast,
aan die grijze mist op mijn wimpers,
aan die kilte in mijn gebeente,
aan alles wat ik betast
hang ik met al mijn vezels vast

Er moet een ander landschap zijn,
een eiland in de marmerzee, voor u en mij,
een rotsgebergte hard als vuursteen,
en een kromgewaaide boom
waaronder ik rusten kan.

Er moet een vlammend landschap zijn
dat nooit verdort,
waarin ik één met u
tot vlammend goud versmolten word.

[p. 85]

Liefhebben is sterven

Hoor wat de Ziener zegt:
liefhebben is sterven
langzaam leegstromen
in een zee van licht
en verwonderd ontwaken
in een oeverloos heelal.

Sterven is liefhebben
en zonder spijt wegzinken
in de geborgenheid
van het koele slaapkussen:
het tijdeloze.

[p. 86]

Kinderloos dromen

Kinderloos dromen
van blauwe kinderogen
en van een koele kinderhand
op uw voorhoofd van ivoor.

Kinderloos dromen, Christofoor,
van water en zon en zand
en van een kind op uw schouder
en van een traan in uw keel,
Christofoor.

[p. 87]

Blijdschap en vrees

Blijdschap en vrees
zijn onafscheidbaar
van elkaar.
Het bloed klopt even snel
in blijdschap als in vrees.

Een vlam dooft uit
en blinkt het brandhout wit,
zo ook zijn wij: de prooi, de buit,
uiteindelijk
Gods blinkend wit bezit.

[p. 88]

Ik plant een appelboom

Het dorp hangt in de mist,
het water in de grachten
wacht op de gele Paasbloem van het voorjaar.

Ik plant een appelboom
in mijn boomgaard,
een appelboom voor later
als de mist is opgeklaard.

Ik plant een appelboom
voor hen die na ons komen,
en bang zijn
in het oerwoud van de wereld.

Ik plant een appelboom
voor een prinses
die in de mist verdwaalde
en kinderloos gestorven is,
maar wist wat eens Johannes zei:
ik zag en zie, een deur staat open
in de hemelring.