Dietsche Warande en Belfort 126ste jaargang nummer 2 februari 1981
Afscheid van Emiel van Hemeldonck
Op 13 januari overleed in een ziekenhuis te Arendonk onze naar leeftijd oudste redacteur, Emiel van Hemeldonck.
Van Hemeldonck was sinds 1960 redacteur van ons tijdschrift. De laatste jaren had hij, vanuit zijn relatieve afzondering in zijn fraaie huis te Vosselaar, nog maar weinig rechtstreeks contact met de dagelijkse gang van zaken in onze redactie, maar dat hij van op afstand het wel en wee van het blad volgde, wisten wij. Hadden wij hem door zijn gedwongen afwezigheid op de redactievergaderingen enigszins uit het oog verloren, uit het hart ging hij ons nimmer.
Daarvoor was hij een te innemende persoonlijkheid en een te trouwe vriend geweest. Zijn betekenis in ons culturele leven ligt evenzeer op het menselijke en het pedagogische vlak als op dat van de literatuur, waarvan hij in de Kempen vele jaren lang een gezien vertegenwoordiger, zoniet het zinnebeeld was. Deze streek, waar hij zich als dertigjarige inspecteur lager onderwijs was komen vestigen, eerst te Retie en van 1932 af te Vosselaar, heeft hij tot toneel én thema gekozen van zijn ‘heimat’-romans, terwijl Antwerpen, de stad, in de nabijheid waarvan hij was geboren, het decor bleef voor een deel van zijn historische verhalen.
Doch niet alleen op het literaire vlak heeft hij de Kempen naar de volle maat van zijn kunnen gediend. Hoezeer gehecht hij was aan voorvaderlijke tradities en oeroude waarden, hij besefte dat de tijd niet stilstond en dat voor de welvaart van het achtergebleven gewest nuchter en zakelijk gestreden moest worden. Dat deed hij, aan de zijde van economen en industriëlen, en daarbij zette hij alle overjaarse romantiek aan de kant.
Niet op de laatste plaats dient gememoreerd dat bij zijn inzet voor de Kempen zijn blik altijd over de landsgrens heen ging en dat hij jarenlang, samen met die andere betreurde redacteur van ons tijdschrift Anton van Duinkerken, de bezieler is geweest van de Groot-Kempische Cultuurdagen te Hilvarenbeek, een van de weinige grensoverschrijdende initiatieven die een natuurlijke voedingsbodem hadden in de streek zelf waar het jaarlijkse gebeuren zich afspeelde.
Van Hemeldonck was een briljant causeur, een schitterend voorzitter van