Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 125

[p. 442]

Jan van Vleteren / Het huis dat naar lavendel ruikt

in het huis dat naar lavendel ruikt
ken ik de tijd zoals ik mijzelf ken

het is even helemaal stil op aarde
de traagste kogel komt uit het geweer

ik ken mijzelf zoals ik exotische bloemen
bij hun vreemde namen leren kennen heb

als de nagedachtenis aan een geliefde dode
oude foto's van een dode geliefde

de zon had mij eenzaam gemaakt
de waarheid was 'n leugen om bestwil

het leven had 'n klokhuis van binnen
daar kon je rustig wachten op de dood

iemand had het heelal geschilderd
het hing aan een wand van de aarde

de bladeren dwarrelden uit de kerktoren
de slinger slingerde in de wind