Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 125

[p. 281]

Guy van Hoof / Gedicht

De scheepsarts die me meenam
(hij vroeg het, ik ging mee)
naar een huis waar je in vele kamers
nog het water hoorde, dat af en toe
voor iemand niet te diep was of te zwart

Hij stelde me voor aan zijn ingelijste
tantes, één erg jong en heel gewoon
gestorven, drie zusters met een frans
klinkende voornaam

Daar schreef hij dagboeken en brieven
onder een groene lamp; hij droomde
dat zijn schip verging, het huis
werd leeggeroofd

De tantes bleven.

Ik kende ze maar al te goed. Het zijn
dezelfde vrouwen met dezelfde preutsheid
en geloof, hun hand beefde lichtjes,
hun glimlach was dubbelzinnig en zij
deden mij denken aan een pianist
met hoge koorts die danseressen begeleidt