Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 125

[p. 81]

Dietsche Warande en Belfort 125ste jaargang nummer 2 februari 1980

Karel Jonckheere / Gedichten

Rijmend

Mijn vader is vandaag
precies een eeuwtje oud
maar tweeënveertig jaar
geleden werd hij koud.

Toen lag hij op een steen
onder blauwendig licht
en hield daarom zijn blik
misschien wel even dicht.

Nu ligt een steen op hem
en heeft hij niets aan licht.
Daarom houd ik vandaag
mijn ogen dieper dicht.

[p. 82]

De sterrekijker

Mijmerend over dokter Eugeen van Oye, Torhout 1840 - Gistel 1926

Dagelijks zwierf hij de vloedlijn langs
liefst naar het westen:
welkome kim voor wie vin of vleugel derft.

Grijs hoedje, roze gezicht,
witbaard en knijpbril,
koppig naar wolken of 't blauwe geheven:
de Sterrekijker.

Ik glimlach als kind,
vertrouwd met zijn naam,
zijn rood huis langs het park,
zijn genezend beroep,
het geheim van zijn eenzelvig zwijgen.
In ons leesboek stond een gedicht van hem,
edel als zijn witwijde das:
‘Waarheid, bruid der eeuwen...’
Onder zijn naam schreef ik vredig ontroerd:
‘Legerarts in de Frans-Duitse oorlog’.

Uit mijn steeds krimpender vaderstad
zie ik hem stilaan verdwijnen,
achter een ruisend gordijn.

Maar dat Gezelles liefste student,
herinner u die roos en die avond,
zijn allerkoelste doktersoor
eens tegen mijn jagende jongensborst hield,
geneest in mij nog steeds het kind
van zijn grotemensen-kwalen.