Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 125



[pagina 32]
Luuk Gruwez / Der Tod und das Mädchen o de devote doch tedere wijze waarop je soms je ziel tot bruidsboeketje schikt, door de dood trappelend van ongeduld vertrapt. en de dood, die vol van zacht geparfumeerde meisjeskamers is, waarin hij niet, nooit wonen kan, hij legt er naast de verse nachtjaponnen geheime fijngevouwen rimpels klaar en wacht, wacht er licht winderig als een bries die aan de dunne kier van raamkozijn in elk gordijn een wuiving wekt en wenkt. wanneer je hem op zachte dansvoetjes weerstaat treedt hij nabij en wenkt je onweerstaanbaar weer met vreselijk eenzaam knipoog door bedauwd lorgnet. o de devote doch tedere wijze waarop je dan je ziel tot bruidsboeketje schikt in weerwil van de wereld die niet weet: ook de dood is maar een mens.