Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 123

[p. 605]

Fil Hantko / De dichters

de dichters schrijven onverstaanbaar
lopen met hun zacht gedicht hun zacht gezicht te koop
de dichters liggen met hun vele woorden overhoop
en zijn duidelijk te zeer begaan met zichzelf
en met hun onbegrepen uitgesleten
en misnoegd gebaar

de dichters huilen en wat al meer
aan weemoed en melancholie aan melk en honing
kan uitgeschreven uitgemolken worden
ze zijn zichzelf niet of misschien toch wel
en alhoewel dat vaak een bron van ergernis en laster is
verblijven zij in hun verstard verdriet

de dichters treden voor het voetlicht
schuchter stampvoetend links
of tranerig heilig of gewoon rampzalig
hun gedichten blijven niettemin ongehoord
en niettegenstaande dat
een eenzaam vechten met het even eenzaam woord

de dichters hangen eigenlijk
uitsluitend én zichzelf én hun gedichten op
aan een ingebeeld een volstrekt vernietigend koord