Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 122

[p. 241]

Dietsche Warande en Belfort 122ste jaargang nummer 4 mei 1977

Aleidis Dierick / Gedichten

De zomer

Hennep uw haar een helm van begeerte
door het donker de loop van de grote rivier
die de zachte stem van het water wegdraagt
de tuin ligt zo hoog als het water hier.

Hennep uw haar gespoeld met kamille
krekels van glas in de kwartsgroene nacht
de kleine dieren rusteloos voorzichtig
bladstil het netelkruid in de gracht.

Hennep uw haar in het water koraalwier
kijk mijn geliefde kijk mij aan
soms komt een lichaam teder als hooigras
één zomer lang aan het water staan.

[p. 242]

De stad

De wind staat oost. Al weken.
De stad aan haar rivieren
ziet hoe haar bruggen iedere morgen
hoger op hun pijlers steken.

Het water traag. Als linten
van zilver tussen modderbanken
en waar de boten vastgezogen liggen
een olieregenboog van paarse tinten.

De middag heet. Bereken
uw kansen op een nacht van regen
op hartstocht die haar bedding vindend
onderhuids als vocht zal openbreken.

[p. 243]

Onweer

Mijn zomerhuis mijn brandbaar lichaam
onder mijn balsemhand mijn geurige boog
uit zachte vlakten groeit de bliksem
vijfvingerig in de nacht omhoog.

Een koperen boom een heilig teken
een huiver aan de lucht geplant
mijn donkere brand mijn tedere weemoed
mijn vuurzuil in dit kwetsbaar land.

Dan regent het een goddelijk zingen
een geur van hooi gij geeft u prijs
mijn kruidentuin mijn open woning
mijn minnaar tastbaar paradijs.

[p. 244]

Jongen

Gij gaat. Op uw heel hoge benen.
Vervaarlijk. Met alles opgericht.
Het weten van uw begeerd-zijn
als wreedheid in uw gezicht.

Nachtzweet een helm op uw haren,
roekeloos het zaad verspild.
In het buigzame leder geharnast
elk meisje een trefbaar wild.

Gij gaat. In de heel hete zomer.
De vrouw, de vrouw is de buit.
De vrouw staat. Van de man vervuld.
Gepolijst, geschaafd door zijn huid.

[p. 245]

Van de tederheid het begin

Het onweer groeit langzaam een zomer lang
broeit het geweldig binnen de hitte
de geur komt eerst de grachten de sloten
de warme rivier de roep van de boten.

De weide wordt donker de koekoek valt stil
vochtig en glanzend vanbuiten de hooimijt
vanbinnen een nest een kurkdroge polk
een honingraat een zalige vesting.

Luid schreeuwt de pauw de bliksem slaat in
de wereld vergaat uw hand op mijn huid
een regen van ijzer een stalen omheining
uw mond van de tederheid het begin.