Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 119

[p. 753]

Dietsche Warande en Belfort 119de jaargang nummer 10 december 1974

Gery Helderenberg / Antiquariaat

Misericordia

Uit eik gesneden glansden de koorbanken
met hoge ruggen en de armen tot steun
voor de kanunnik die buikzwaar geleund
de antifoon intoneerde met diepe neumenklanken.
Misericordia noemde men 't gestel,
de kleine zitting waar hij griffioenen zag, draak, serpent,
aartsduivelen dansend uit ketel en hel,
de grijze cantor vertrouwd als een prent.
Man en vrouw vluchtten in de struik,
't zeemeerminnetje spartelde aan de fuik.
Bij 't gestoelte bleven de domheren talmen.
Het avondrood brandde op de zilveren pruik.

[p. 754]

Ad feretrum

De monumentale katafalken voor
baronnen en markiezinnen, honderd pond was,
de wapenschilden ten toon op het hoge koor
staan lang gestapeld uit eeuwen toen men las
zeventienhonderd, vergaan tot schimmel, zwart en bloot
in ziltige sacristieën. Straks dekt ons de paarse pelder
allen gelijk in 't laatste bedrijf: de eenzame dood.
Vier gele kolommen de lijkbaar rond. En helder
door gotieke ramen straalt zomers licht.
De rekwisieten geruimd gaan de kerkdeuren dicht.

[p. 755]

Breviarium

De seizoenen, klaverblad van vier,
geurden in gemsleer naar de tijd
die ik devoot aftelde in dit brevier,
teken voor mijn bestendigheid.
Nu is de wisselende toverkleur
vergaan, verleden, een vertaand tapijt.
Wat baat het dat ik er om treur?
Ik berg het boek als rariteit.

[p. 756]

Dies irae

De vervaarlijke sequens, definitief geborgen
in de missalen met zilvren doodskop belegd
gedrukt bij Verdussen en Plantijn, is gezegd.
Uitgezongen. De Requiemmis in de vroege morgen
blijft herinnering. Maar als de engelen niet meer blazen
de hoge bazuinen en verstomt het orkest
der cherubijnen, hoe worden wij gewekt
de laatste dag, lijk wij bij Matteus lazen?
Misschien worden de bokken de woestijn ingejaagd
en helpt een tedere hand ons uit kist en graf.
Ter wille van de heiligen verkortte Jahweh de straf
en Lacrymosa heeft alle tranen uitgeklaagd.
De appelaar bloeit in de boomgaard van God.
Men zingt het bruiloftslied en de deur gaat op slot.