Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 118

[p. 671]

Jacqueline François / Wij één dag gelukkig in de stad

Een morgen, helder en zonder één kindergeluid,
zonder zijn adem die steels mijn stilte
streelt, ontwaak ik
verlaten in de stad, zo naar als zijn gemoed
in de regen van weken leed.

Draagt de dageraad zijn dromen, zij komen
schoorvoetend uit het laatste verdriet,
met de grote ogen
van de wandelaar die straten lang mij
onopvallend achternaliep.

Zij bleven, zwegen een tijd; opnieuw leven
wij even,
laten de angst links liggen
en begroetten allen als een nieuw geluk,
deze late vreugde
na dagen van onvoldragen hoop.