Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 118



[pagina 365]
Alphons Wijnants / Gedichten het duister buiten dat de nevel dringt tot holte waar te leven langzaam weggaan is een wijken bij het eerste inslaan van de wind die grijpt in dorgekrulde bladeren en tekens krast in het masker van de nacht een tijdeloze kreet luister ze spreken buiten ... die iedere avond naar de dingen grijp binnen in het duister en die niets vind en het geprevel van de vingers die nog verder tasten... of staat het buiten aan de deur wie werd verminkt het drukt zo op de leden er is aanwezig hier!
[pagina 366]
hoe zal ik me uit deze lange lange winter leiden die in de lage tuin het ijdele gestap der bladeren doof die het gebaar der maan van iedere avond op mijn ziel betrekken poog om in dit land te luisteren naar het glijden van de nevel die in steeds rimpelozer rimpel delft en dieper bront hoe zal ik me uit deze lange lange winter leiden hoe zal ik me de kreet der boten eigenen een landmeeuw die zichzelf bedriegt en hoe de reis die in mijn stilte in komt vallen geen einder heeft noch een begin slechts in een ander wezen stollend hoe de kreten van de nacht die langzaam sterven volgen hoe zal ik me uit deze lange lange winter leiden toen ik reikte bei mijn handen toen ik al dat kil beroerde en 's morgens dof mijn ogen brandden en hield ik al die dode vingers in mijn handen toen die nacht me roerde hoe zal ik me uit deze uit deze lange lange winter leiden