Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 118

[p. 289]

Jacqueline François / Gedicht

Even maar de droom oplichten en de dag
schijnt een oneindig sprookje.
Mensen komen buiten, wijzen naar
een onooglijke schaduw
en wensen elkaar geluk met de zon,
de groet
en een lach waar de stad van vol is.

Bij een woord van hem schrok zij wakker,
de nacht gleed onzichtbaar loerend
naar een horizon van steeds
dezelfde geluiden, één voor één
stuk vallend in een klamme hand.