Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 118

[p. 252]

Hubert de Vogelaere / Zondagmiddag

zondagmiddag in de bocht waar de straat achter de huizen
gaat, zie je soms onaangekondigd en soms merk je het
ook niet, gesticulerend, naar adem happend of is het woordgebruik,
het naderen van tante lies en nichtje en tante muis.

zij komen af op het geruis van water in de ketel
of dat van weersomstandigheden en zaterdagavonds
alkoholverbruik afhankelijk van vader middagduttend in zijn zetel,
met in hun krokodillen tasje elk een dosis wel en wee

voor bij de koekjes en de thee. als sierlijk vastgehouden
kopjes, een luchtig pluimpje badminton heen en weer
over het net gekaatst, de conversatie, maar met de spelregels van ouwe
ratten die met schijnwerpers jongleren, op wie wel gauw

zal gaan gericht en waar familie wordt verwacht volgens

jongste berichten.

want gods hand geeft en neemt, zoals zij nieuws doorgeven
en vernemen, als wat verlate borden. ‘zij gaan maar weer.’ wegebbend
kijk je ze na tot in de bocht. ‘de avond valt allicht.’