Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 118

[p. 168]

Johan Daisne / Gedichten

Doof

We worden beiden oud: jij doof
van oor, en ik zwakker van stem.
En toch, en toch, het vormt geen kloof:
we spreken voort, ondanks die rem!

Niet enkel door de telefoon
zijn wij nog Moederken en zoon,
maar als we zitten bij elkander
en spreken met vier rimpelhanden,

met zwetend voorhoofd en puilader,
een blik naar het portret van Vader,
en brillen die elkander groeten
en zoenen die elkaar ontmoeten.

Een stomme zoon, een dove Moeder -
wij blijven schoon elkaar verstaan.
De dagen en de jaren gaan?
De liefde is een eeuwig voeder!

[p. 169]

Hemelvaart

Wat zal het zalig wezen, Vader,
als wij met uitgebloeide ader
terugkeren in Moeder Aarde,
de lieve schoot die ons eens baarde.

Jawel, het is heel schoon geweest,
dit lot gewekt door Uwen geest:
het kind, het lief, het werk, de vrinden,
de zonnebloemen, de rukwinden.

Maar allengs doopt een mens zijn brood
niet meer in melk of wijn: de nood
klopt aan de deuren en de ramen,
't is winter en we zeggen amen.

En weer vereend in een goud kader
staan wij met Moeder en met Vader:
blij kind met glimlachend gekijk,
maar nu pas in uw Hemelrijk.

[p. 170]

De Chinese kast

Zij slaapt, ik luister, het is goed
iemand te horen ademhalen
als een blij zeil, een ziel die zoet
zijn droom gondelt door bloedkanalen.

Zij had zo lang ervoor gespaard,
in winkels vruchteloos gestaard,
tot ze hem eindelijk thans vond:
een kast, die plotseling daar stond.

En die nu bij ons staat, beneden.
Van edel zwarthout, poedergrijs,
met zacht, heel zacht erin gesneden
een vogel-bloemen-paradijs.

Ik ben er nog eens naar gaan kijken.
Hoe mooi. Echt als bij rijken.
Zacht hout, gelijk de nacht lichtzwart,
én roze als dat lief slapende hart.

[p. 171]

De vrienden

Kijk naar de hemel en de sterren.
Ook als je ze niet ziet: geen nood.
Een wolkendek kan nooit versperren
hun invloed, even mild als groot.

De vrienden, ook al zijn ze verre,
bestaan. Neem slechts de telefoon.
Of wacht. Gezonden door de sterren
bezoeken ze vanzelf je woon.

Een donderwolk kan veel vergrijzen,
maar als een ziel staat op kapseizen,
de vrienden zijn, waken en komen,
trouw als het gras, de mus, de bomen,

de hond, de hemel en de sterren.