Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 118

[p. 81]

Dietsche Warande en Belfort 118de jaargang nummer 2 februari 1973

René Verbeeck / Gedichten

Quasi in extrema pagina

Tussen nog niet en nooit meer
moet het nu vlug gebeuren

dat ik nog recht kan zetten
wat ik scheefgetrokken heb
door overmoed en het roezige bloed

en dat ik mij bevrijden kan
van de vleselijke lasten
van de vrees voor de schielijke nacht

wanneer de laatste stormen
opsteken in kokende dromen
de kleuren ontploffen
en de zon in den afgrond rolt

opdat amen dan kan zeggen tot zijn Schepper
de man die d'aarde tot zich nemen zal
wiens eeuwigheid ontsproot
uit de buik van de vrouw

en die geloven wil en hoopt
dat hij mag ontslapen in zijn kiem.

[p. 82]

Mijn ziel is op het lijf verliefd

Mijn ziel is op het lijf verliefd
zij heeft er alles van ontvangen

zij mag in al zijn kamers wonen
in 't wonder van de warmte binnenin

in 't hart dat haar zo teder dwingt
te paren met de dingen die daarbuiten zijn.

zij kan er wandelen in haar ver verleden
over de vruchtbare weiden van de slaap

feestvieren in het schuimend bloed, 't luidruchtig vlees
waarin de beenderen zo stil hun uur verbeiden.

zij krimpt ineen soms in de vingers van de pijn
die in de zenuw boort en beitelt

verstomt bij 't instorten van de stem
terwijl vanuit de grond een andre dwingend roept

en leert allengs in liefdes lijflijk avontuur
- arm zieltje mijn - wat tijd is en verval

en wat, wat kan zij later daarmee doen?

[p. 83]

Mijn vrouw in het gevecht

Mijn vrouw in het gevecht
tegen mos en roest

ik heb u nodig
om niet door de knieën te gaan

nu de tijd van de dingen
zijn tekens grift in mijn vlees

sta bij wiens lied wil zijn
een fontein recht uit het bloed

dat hij zegenen kan
de vruchtbare kwetsuren van het leven.