Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 117



[pagina 591]
Max van Leeuwen / Gedichten Verkeer Tractors met opleggers vol bieten dwingen achter zich in de bochten het verkeer tot protocollaire optochten als voor een begrafenis van hoge pieten. Waar de witte lijn wordt onderbroken na de kromming wordt het opgekropte geduld van de bestuurders op treuzelaars met een inhaalgrom gewroken. Af en toe als na een uitpuilende naad in het wegdek buitelt een suikerzoete biet als een verstekeling van de wagen en holderdeboltert kruimelend van grond en bleker van letsels tegen de berm als om zich in de aarde terug te wroeten.
Sneeuwbui Sneeuwen is in lichte bekoring vallen tussen water en hagel, het voor en tegen overwegen van het steentijdperk der kristallen, sneeuwen is het dichtstbijzijnde vergezicht. Sneeuwen is aan de broosheid ontsnappen van verharding en het dartel tarten van zebrapaden en mazen in het wegennet, sneeuwen is zich op schoorvoeten betrappen.
[pagina 592]
Eenmaal ter aarde is voor kinderen sneeuw de klamme boetseerklei waaruit ze de mens vermakelijk herscheppen die lang voordat de appelboom zijn fruit uitstalt in de schoot der aarde is gekropen als om de paradijsvloek te ontlopen.