Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 117



[pagina 372]
Marcel van Maele / Poëtische benadering van het werk van Roland van den Berghe (Fragmenten) 2. Elkaars voeten zoeken, bij het ontbijt, bij een partijtje kaart, onder de tafel, tussen de stoelen. Het woord dat tussen de vingers van toekomst en verleden glipt, trilstof van zien en zijn in de hersenpan gehakt, ontelbare woorden (altijd maar woorden) van A tot Z, rust en procenten tussen strandstoel en bank. En toch tastbaar aanwezig tussen zingende kruinen en zuigende wortels de bange bloemen halsreikend rond de stam. En nu wordt het mooi want de bloemen vatten vuur en staan oog in oog met de laaiende leugens der onverschilligheid.
[pagina 373]
5. Tussen vreugde en onverschilligheid slingert de toorn van liefde en haat, met traangas doordrongen mist vult het heilig veilig tuintje van de welvaart. Het angstvallig verborgen gehouden gehuil, het onder het hart begraven geheim, de in de mond tot schuim gegiste kreet: ‘Ik Leef!’. Koningen en koninginnen in lijnen gevat, hand in hand, ontvleesd, tot op de gevoelens uitgebeend. Zal de tot wanhoop gebalde vuist als een orgasme openspatten of een kinderkopje strelen? Woest geweld van weemoed trekt zich aan de nevel op, de kreet van een kraai of het kraaien van een baby, ongeboren helden van vlees en benen. Zingend en vloekend in een wonderbaar gebaar duwt de met vrees omwonden wrevel zich af van het machteloos woord.