Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 117

[p. 291]

Jaap Zijlstra / Gedichten

Hek

De paarden staan zo zonder handen in de wei
met wel een staart om zich mee te gedragen
en wel vier benen om de sprong te wagen
maar zonder handen, geen van allebei.

Met ook een mond en niet een grote Bek
en maken nooit een vuist. In alle landen
krijgt nooit een paard de teugel zelf in handen.
En staan zij daar te staan achter een hek.

Of hebt u ooit een paard de klink zien lichten
en laat ik zeggen een omhelzing zien verrichten.
Zo ja, meld het terstond de grote Pers.

Het mensdom wacht met smart op uw berichten.
Ik sta bijvoorbeeld achter dit gedicht en
kan zelfs de klink niet lichten van het vers.

[p. 292]

Haan

In de verste verte geen haan, nooit.
En nu mijn tuin in lichte laaie.
Een furie onverhoeds aan 't kraaien.
Een nanacht die aan stukken springt.

Voor dag en dauw de hoogste tijd.
Een schreeuw victorie. Gele strot.
De rode vlam slaat uit de felle kop.
Hoog op de barricade, wijd en zijd.

Prachtige dwaas, held van mijn dag.
Schreeuwlelijk die de zon uitdaagt.
Profeet want het is godgeklaagd.
Wij liggen hier gevallen in de slaap.