Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 115

[p. 735]

Pol le Roy / Streven

eden

zo is een dorp van stilte
bos & eenzaamheid

dat men alleen verwacht
als door een rilde meisjesrug
het scheren van een vogelvlucht

zo is een mens die liefde
zaait & oogsten laat de zon

het wonder zelf dat zijn subtiel
verweer van zeewier en azuur
in deze kamer hier
op de verraste lorken sneeuwt

zo wint het vroegste licht
zijn soevereine lovers
voorbij de roofrevieren van de dood...

[p. 736]

vergankelijkheid

hangt in het eerste winterlicht
dof & donker de dood
der rozen
sneeuw neemt het bloeien over

bergkristal bezweert de schemerwind
ook door uw diepste moeheid
reist de regen
wiegt de zee
zeeanemonen
ademt gij uzelf
in nieuwe ochtendwoorden op

uzelf & niet uzelf
onaangerand uw hand regeert
de zwiepende lianen
vergankelijkheid vergeefs gezicht

[p. 737]

stemming

nachtogen
oeverloos om eenheid
uw roep

dagend voorhoofd van de vrouw

staat geestgericht
in 't paar
het bloedbevruchte woord
heilig is de berg

ONTHECHTING

waar 't licht zichzelf vervult
en alnacht wordt

ruisloos laat het vuur
zijn rijpe donder openpalmen