Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 115

[p. 46]

Bert Verminnen / Aantekeningen in de wachtzaal

Naar het middagmaal neigen
ook de meest misvormde gezichten.
rood bevlekt, blauw versteven,
met bloedbelopen ogen
naar het vleesbord.
Het eten raakt de kapotte lippen
en de builen, de zweren
de nooithelende mondwonde
komt tot het middagmaal.
Zij, vijftig jaar en ziekbleek
met warkrulharen als een struik
op haar duidelijke schedelpan.
Hij, hoe oud, met vierkante rode kop
en grauwe harenkrans.
Zij voegen hun lippen samen
boven etensresten één seconde.
Spoelt buiten de regen
alle littekens, schrammen en kwetsuren?
Waarom geen schoonheidsreclame
met op de foto de beminnelijkste,
lelijkste mens?