Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 113

[p. 484]

Pieter G. Buckinx / Vier gedichten

Eeuwen verbonden liggen wij samen

Eeuwen verbonden liggen wij samen
in de goudglans van de nacht
ineengevloeid, als goden,
onkwetsbaar nu voor immer.

Geen geluiden meer in het maanlicht,
geen vogels meer in het lover,
geen schaduwvlekken op uw voorhoofd meer,
alleen de ademloze spiegel van de stilte
binnen de goudglans van uw ogen
onder de prille schoonheid van de natte wimpers
zwaar van zaligheid en slaap.

[p. 485]

Zomerochtend

Het licht klimt in mijn raam
en springt langs de bloemen
en het brood op het tafelblad.
Wij vinden geen naam om die glans te noemen
en glimlachen maar naar de hond op de mat.

Het licht klimt in uw vingertoppen,
ik kan het betasten en strelen
tot in uw diepste grond,
zodat het duizendvoudig openbloeien gaat
op uw glanzende schouder
die nog proeft naar de nacht en de tederheid
van mijn mond.

De tijd valt stil: is dit de eeuwigheid?

[p. 486]

Wat ik schrijf met deze hand

Wat ik schrijf met deze hand
zal blijven duren
lang nadat deze hand
tot as is verbrand.

De woorden blijven wonen
wellicht in de droom van een kind
dat onder het bladgoud van de herfst
naar de wind in de bomen luistert.

Niets vergaat, noch de spiegeling in uw oog,
noch het beven van het maanlicht
op de schouders van de voorjaarsbruid,
noch het hout dat in het zomervuur verdort.

Niets vergaat, ook niet de grauwe as
die met de wind verwaait
en in de waterval der eeuwen
wit gewassen wordt.

[p. 487]

Abstract landschap 1920
voor Felix De Boeck

Hij raadt de geheimen der goden
achter de duistere schaduw van de nacht,
die de uiterste grenzen van de ruimte omspant
en zichtbaar trilt op de bloedwarme balken en lijnen
onder de gloeiende asse.

De Brabantse heuvelflanken
in glanzende schilden gevat,
weerspiegelen de dierbare trouw
aan het oeroude vadererf.

De bomen die hij bezielde
met blijdschap en kleuren en bloesems
bewegen niet meer in de maannacht,
maar de doden herkennen hem weer,
nu de vleesgeworden snijpunten der piramiden
de schepping weerkaatsen
en binnen de witte lichtvlek van de stilte
het onzichtbare zichtbaar wordt.