Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 111

[p. 717]

De laatste ronde

In memoriam Mgr. A. Mansion

Op 20 oktober overleed te Leuven op 84-jarige leeftijd Monseigneur Prof. Dr. Augustin Mansion, professor emeritus van de Leuvense universiteit. Hij was gesproten uit een rijkbegaafde familie, die talrijke geleerden aan ons land heeft geschonken, en heeft zelf in de studiesector van de Griekse en middeleeuwse wijsbegeerte wereldfaam verwormen. Opgevoed in een Franstalig milieu, werd hij onder meer door de invloed van zijn tante, Mej. M.E. Belpaire, overtuigd Vlaamsgezind. De Vlaamse ontvoogdingsstrijd en de volledige ontplooiing van de Nederlandse cultuur in België lagen hem nauw aan het hart. Van 1944 af tot aan zijn overlijden was hij voorzitter van de vereniging ‘Vlaamse Leergangen te Leuven’, die eerst streed voor de vernederlandsing van de Leuvense universiteit en nadien voor de autonomie en wetenschappelijke expansie van de Nederlandse sector.

Na het overlijden van Mej. M.E. Belpaire werd Mgr. Mansion voorzitter van de beheerraad van de V.Z.W. ‘Dietsche Warande en Belfort’, die in 1939 door zijn tante in samenwerking met August van Cauwelaert werd gesticht. Hij hield van ons tijdschrift, niet enkel omdat hij het als een stuk familie-erfenis kon beschouwen, maar vooral omdat het in zijn streven naar geestelijke verruiming, kritische vrijheid en onafhankelijkheidszin aan zijn inzichten beantwoordde. Steeds heeft hij er zich met al zijn kracht voor ingespannen om de welvaart van ons tijdschrift te bevorderen.

De leden van de Beheerraad en van de V.Z.W. ‘Dietsche Warande en Belfort’ brengen hem bij zijn overlijden hun piëteitvolle hulde en betuigen hem hun blijvende dank. Zo doen ook de leden van de Redactie. De naam van Mansion zal naast die van zijn tante Belpaire in de geschiedenis van ons tijdschrift met ere blijven voortleven.

Dietsche Warande en Belfort

Benoeming

De beheerraad en de leden van de V.Z.W. Dietsche Warande en Belfort, wegens het afsterven van hun voorzitter wijlen Mgr. A. Mansion in buitengewone vergadering verenigd op 23 november, hebben tot hun voorzitter gekozen Dr. L. Roppe, gouverneur van Limburg, vroeger lid van de beheerraad.

D.W. en B.

Vestdijk ‘bekroond’

Het hoogtepunt van de jongste Conferentie der Nederlandse Letteren, dit jaar te Rotterdam gehouden, lag eigenlijk in de marge van de conferentie (voor mij althans). De Zuidnederlandse uitgevers hebben het initiatief genomen om een ‘prijs’ te stichten, zoiets als een Zuidnederlandse bekroning voor een Noordnederlands auteur. Volgend jaar kan dan het omgekeerde gebeuren, een Noordnederlandse bekroning voor een Zuidnederlands auteur. En zo voorts. De verrassing voor mij was, dat de Conferentie als dusdanig een vanwege de uitgevers overwegend commercieel en propagandistisch initiatief wilde patroneren, al beschermt zij ook al de veel belangrijkere Tweejaarlijkse Grote Prijs der Nederlandse Letteren. Ik héb iets

[p. 718]

tegen prijzen als de eerstvernoemde, die geschoeid is op de leest van de Boeken-beursprijzen. Waarbij elk jaar een zevental (of meer) titels onder de aandacht worden gebracht van het grote publiek. Het aantal zelf illustreert reeds de commerciële zijde ervan. Bovendien wéét niemand, of bijna niemand, wie de wel erg confidentiële jury van zulke prijzen uitmaken. Zelf heb ik voor enkele jaren geweigerd daaraan mee te doen, omdat ik vind dat de waarde van een prijs - de morele waarde wel te verstaan - rechtstreeks evenredig is met de leden van de jury die die prijs (prijzen) toekent. Je verlangt eenvoudig te weten wélke jury wélke prijs toekent. Nu wordt dit een blindemansspelletje, met allerhande mogelijke manipulaties - waarover ik het niet zal hebben. Het eigenlijk belangrijke van deze eerste prijs ‘Zuid bekroont Noord’ is, dat Vestdijk, weliswaar met en naast Jan Wolkers en Jacques Hamelinck, tot laureaat werd uitgeroepen. Welke ook de jury mag geweest zijn, ze deed een voortreffelijke keuze. Wie gezegd zou hebben dat Vestdijk alleen aan het geld van de (Nobel-) prijs belang zou hechten - de vraag is ook voor Vlaanderen enigszins actueel nog - vergiste zich schromelijk: Vestdijk verplaatst zich om te Rotterdam zijn ‘Penning’ in ontvangst te nemen. Het heeft hem blijkbaar iets gedaan, dit - bescheiden - gebaar van waardering. Stel je voor, iedereen had immers toch verwacht dat hij de vorige prijs der Nederlandse Letteren zou hebben gekregen. Nu, uitgesteld is niet verloren. Het hoogtepunt van de Conferentie was dus dat deze rijzige gestalte - Vestdijk is veel groter dan men zou verwachten - opstaat, een stukje papier uit zijn zak frutselt, en daar zéér ontroerd op (bijna) stuntelige manier een dankwaardje afleest. En begint te haperen en te stotteren als hij op zijn beurt hulde brengt aan de Vlaamse traditie van Streuvels over Walschap tot Claus. En daar zijn zichtbaar ontroerd jong vrouwtje bij te zien zitten, met je weet niet welk sprekend geheim in haar grote ogen. Toen ik hem daar zo zag staan als een jongetje dat een complimentje moet aflezen, zag ik ineens (nog) duidelijker dan vroeger in, wat een grote mijnheer Vestdijk is.

B. Kemp

Erratum

Natuurlijk was het voor rekening van het zetduiveltje dat in de bijdrage van Prof. dr. A. Kriekemans, in onze vorige aflevering (D.W.B. nr. 8, blz. 600 regel 14) humanistische stond waar humoristische moet worden gelezen. Ons excuus!