Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 111

[p. 161]

[1966/3]

Gery Helderenberg
Drie gedichten

In sublime altare

Engel, vroeg ik hem, draag de broodkorven,
de hete uit Gods oven gebruinde korst,
de zuivere, op uw handen, de vinger onbedorven,
voor de troonzetel van uw vorst.

De kruiken wijn brandend in bloed veredeld,
- hoe bleef Cana vernederd vertier! -
'k Had om waaierende arendsvlerken gebedeld.
Hij glimlachte. Hij liet mij onmachtig hier.

Hij heeft de oblata in kristal opgevangen.
Toen trad ik uit de zon der rode rozas
voor de tafel alleen en door verdriet bevangen
omdat ik Gods volk de levieten las

en zelf deze mand zo hoog niet kon dragen,
de papil voos en dor voor de wijn in de kelk.
'k Benijdde de zwervers die Kanaän zagen
en gulzig honig aten en dronken de melk.

[p. 162]

Locum refrigerii

Ik had ze vrijgebeden
uit wierook en woestijn,
de honger was verleden,
de gastheer schonk weer wijn.

Zij kenden kast en kamer,
de glazen uitgezet,
de vloer, de deur, de ramen,
de zon op 't groen spinet.

Licht viel lijk helder sneeuwen.
'k Draaide de lamp niet in,
voor de eeuwen aller eeuwen
zat ik bij Gods gezin.

Dan zag men balk en bogen,
de tuin, de vijverkom.
Zij huppelden opgetogen,
zij keken niet meer om

bevrijd uit kram en keten.
De maan hing parelgrijs.
Zij gingen de broden eten,
de vissen in 't paradijs.

[p. 163]

In Christo quiescentibus

Op duizend doodprentjes waren zij ontslapen,
gezalfd, gewapend met palm en sacrament.
De Vader had ze naast zijn lijfwacht geschapen
en zondaars heeft Hij voor de zijnen erkend.

Zij sliepen, vereerd onder kransen en spreuken,
begraven met laurier om hun zeldzaam talent.
Droegen wij de kazuivel vlekkeloos, zonder kreuken,
kleine farizeeërs met de synoptieken bekend?

Zij vergingen in 't kistje waar ik ze vergaarde
bij groene medailles, een rest tabak verpulverd goud,
zij lagen bedolven onder en boven de aarde,
ontkleurde relieken, gebalsemd, in cederhout.