Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 107

[p. 279]

Willy Spillebeen
Oud licht

Dit oude licht, het is weerbarstig
hakhout waar zich de avond schramt
tot bloedens toe. Het is zwart water
dat bloeien gaat. Het is vaal land

met voren wroeging. Het is najaar:
een bijna zwijgen. Dit oud licht,
het is de hoeve waar ik altijd
weerkeer... voor mezelve zwicht

steeds eenzamer. Alles wordt anders:
mijn moeders glimlach, het gebaar
van vader naar de kortere dagen...
en mijn vervreemding, mijn verraad.