Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 107

[p. 195]

Mark Staels
Kleingedichten voor een kind
(geboren 20 mei 1954)

Een vroeggeboren kind: wat vlees, wat huid
rimpelig over merg en zenuwknopen -
een half ontpopt insekt, voortijdig uit
de warme schacht naar 't oppervlak gekropen.

IJlings gedoopt naast 't operatiebed
en in de watten op een plank geborgen,
wordt hij daarna neutraal terzij gezet,
bestemd voor wetenschappelijke zorgen.

Ontastbaar leek de draad die aan het leven
hem bond die 't leven intrad vóór de veilige grens
en, naar 't gezicht, men nauwelijks kon noemen mens -
toch moest het wicht een naam worden gegeven.

Zijn ouders hadden er nog geen, dies heet hij Mark.
Wellicht treedt hij nooit binnen in zijns vaders ark.

[p. 196]

 

't Zinloos gekeuvel, 't drentelend gekuier,

 

in 't derde jaar vergingen met 't assortiment

 

van drink- en eetgerei, toilet en luier,

 

gereedschappen van 't moederlijk raffinement.

 

 

 

Een brood gelijk, doet hem onhoudbaar zwellen

 

een zuurdeeg die zijn weke rust verstoort;

 

op doelwitten die hij nog niet kan spellen

 

de boog der stem de pijl richt van zijn woord.

 

 

 

En binnen groeit de kern waarrond in kringen

 

voorwerpen vlieten waaraan zich bevrijdt

 

een geldingsdrang, nog moeilijk te bedwingen.

 

 

 

De vrouw, die 't goede van het kwade scheidt,

 

leidt hem, met vingertoppenzekerheid,

 

de grote wereld in der kleine dingen.

 

 

[p. 197]

 

Kind van vier jaar: een handje als een teer bloesemblad

 

ligt onbeweeglijk in mijn hand gevangen,

 

terwijl hij als een scheepje naast mij op het pad

 

dobbert naar 't deinen van een pril verlangen.

 

 

 

Wij wandelen de seizoenen uit langs bos en veld

 

en 'k merk hoe 't bloed steeds feller in zijn wangen

 

de rozen bloeien doet wanneer zijn klein geweld

 

losbreekt en ik aan 't scheepje moet gaan hangen.

 

 

 

Dit is de tijd der tedere geschenken

 

en 't eindpunt van het daaglijks doen en denken

 

is 't ogenblik met die kleine veroveraar.

 

 

 

Wij wandelen en wij groeien in en uit elkaar.

 

Waarom zou ik de toekomst nader wenken

 

voor dit klein scheepje in zijn vijfde jaar?