Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 99

[p. 396]

Pieter G. Buckinx
Winter

Ik woonde in uw torens, in uw bloemen.
De rode vogelbek, het dode woord,
zij kregen klank en kleur door ze te noemen
en boorden diep doorheen de poort
der ziel, stroomopwaarts naar het bloed.

Nu zinkt de nacht. Mijn lip is droog
en proeft naar as, en proeft naar roet.

Hoor wat ik schreeuw, hoor wat ik zeg:
het laatste sprokkelhout smeult weg.