Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 98

[p. 160]

Ernst van Heerden
Gedigte

Die vreemdeling

O gryse hemel, gryse stad
en naakte bome, einders grys,
gee ek vir grysheid van die hart
ooit daardie eerste liefde prys?

'n Klip in 'n rivier gewerp
sal sink en nestel in die klei,
die sware water stroom daaroor,
dit sal vir jare klip maar bly.

So dwaal ek vreemd deur hierdie stad,
terwyl die najaar oor my vloei
en mis die strate somber maak;
in lig en ruimte sal ek bloei.

[p. 161]

Nocturne

Die wufte adem van die bos
slaan op die weide oor;
en stil deurvloei 'n siddering
die kroesflank van 'n ree;
daar's maling, hoefgestamp,
en in die kerker van die woud
'n uitgerekte paringsnuif;
kastaiingtoppe roer en wieg
uitbundig as die nagwind blaas;
Maar kyk: die hemel staan in brand!
want vorstelik groot sit vasgevang
die somermaan se silwer skaal
in 'n edelhert se ruig gewei.

[p. 162]

Vlaandere

Ek sien die bloeisels aan die kerselaar,
die boorde waswit, en die herte dragtig,
en voel my enkel arm en onmagtig
om sap uit hierdie aarde te vergaar.

Ek hoor ou klokke langs die stil kanaal
en skuitgeloei by brug en waterstroke,
en voel my huiwerend en my stem gebroke,
onwaardig om dié toonklank te herhaal.

Hoe kon ek wanhoop? Want die diepe groei
van ons verbondenheid voltrek hom beide
in jou Belforts, vlasland en die heide
van jou smart en vreug wat ook in my ontbloei!