Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 97

[p. 616]

Liane Bruylants
Rouen

Hier werd een vrouw verbrand; de huizen zijn zeer oud,
en somber ook, gesloten als de lucht.
Een stad, die men gelijk een dief ontvlucht
bij schemering, in angst en kwetsbaar tot der dood,
schrikkend bij elk gewoon, bekend gerucht.

Hier werd een vrouw verbrand; maar wat raakt mij dat vuur?
Wat raakt het mij, die vlammen in de wind
waarvan ik droom, verbijsterd en verblind,
starende op de smalle, zwartgebrande muur,
waarlangs de vlam spookachtig herbegint.

Hier werd een vrouw verbrand; het huiverende woord
klinkt als de echo, als de luide kreet
van helse pijn, die door haar lichaam sneed;
O God, O God, en allen, die haar hebt gehoord,
verleent mij dat ik haar vandaag vergeet!

Hier werd een vrouw verbrand; de huizen zijn zeer oud,
en als een dief ben ik de stad ontvlucht,
die ruikt naar bloed en vuur heeft in haar lucht:
O, Sint Jeanne d'Arc, de hemel is zeer groot,
maar nog waart om dit plein uw fluisterende zucht...