Amerikaanse prijs
De Bollinger-prijs voor de poëzie werd dit jaar toegekend aan Marianne Moore voor haar ‘Collected Poems’ die in 1951 verschenen. Hiermee wordt de aandacht opgeëist door een zeer eigenaardige dichteres, die in Europa zo goed als onbekend bleef, al wordt ze dit jaar 65. Haar werk kende weinig populair succes, omdat het zeer expressionistisch van vorm is en zelfs de inhoud vertoont zekere karaktertrekken die alleen aan modernistische poëzie eigen zijn. Haar vers is meestal een beschouwing van plant of dier - haar tweede verzenbundel draagt de typische titel ‘Observations’ - waarin men een nauwkeurige perceptie aantreft verbonden met een kleurige verbeelding en een diepe ontroering. In haar vrije versvorm streeft ze, vreemd genoeg, naar een mathematische juistheid, wat haar vers wel eens een stroef uitzicht geeft. Ze wordt meestal tot de Imagists gerekend, doch haar beeldspraak bezit een zeer persoonlijke schoonheid. Het oeuvre van Marianne Moore is geen gemakkelijke lectuur, maar hoe paradoxaal het ook moge klinken, het is nooit obscuur, en technisch behoort het tot het beste wat de moderne poëzie in de V.S. voortgebracht heeft.
JOS. V, D. S,
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd