Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 97

[p. 400]

Hubert van Herreweghen
Twee gedichten

I
Gizeh

Tussen de poten van de Sfinx viel ik in slaap
Als een Amenophis voor dertig eeuwen
Zich nedervlijde, doodmoe van de jacht op leeuwen,
Bij deze ruige moeder rustig als een knaap.

Ik ben een pharao en jaag op leeuwen,
Tussen de poten van de Sfinx val ik in slaap,
En in mijn droom ben 'k een barbaarse knaap
Die hier zal slapen binnen dertig eeuwen.

Spiegels van droom en leven, steeds dezelfde
En altijd anders, 'k ben Amenophis
Die weer de Sfinx uit het woestijnzand delfde.

Ik krijg een naam en ben hem weer vergeten.
Wie was ik gister? Morgen zal ik niet weten
Wie deze knaap, die ik vandaag ben, is.

[p. 401]

II
Assoean

's Nachts kwaken puiten te Assoean
Luid van op den anderen oever.
Wat is onzinniger en droever?
Ik word er zeeziek van.

Benijd de reuzenramses dan
Die slaapt in zijn granieten groeve;
Niets is er dat ik meer behoeve
Dan slaap, ik die niet slapen kan.

Een dunne nacht spoelt om het huis,
Op de einder staat het Zuiderkruis,
Mistroostig kwaken puiten.

Mijn dubbel ik, over de Nijl
Zwerft als de nacht, zo groot en ijl
Rond rode rotsen, buiten.