Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 97

[p. 257]

[1952/5]

H. van Merlet
De zwaan

Het park leeft weer als toen jouw stil en rijp gezicht
met goudig dons en geur van bloemen overtogen;
de vijver, glad en koel, blinkt zonder eigen licht,
er drijft een zwarte zwaan, onzichtbaar voortbewogen,
als een pupil die blind zich nergens meer op richt.

Hier hebben wij vertwijfeld en verrukt gezeten
in 't licht-en-schaduwspel van bladeren en zon
en aan elkaar bekend met huiverend geweten,
dat ons verhong'rend hart de weerstand overwon
van wat tot dan voor ons het heiligst had geheten.

Maar ach, ook dat is enkel zelfbedrog gebleken,
want buiten God en wet kan geen geluk bestaan;
en toen ons zinkend droomschip als een wrak ging breken,
vloog uit zijn diep en duister ruim een zwarte zwaan
en is in onze blik voor altijd neergestreken.