Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 97

[p. 222]

E. De Ridder
Afscheid

De bomen staan berijmd,
bemist, bemaneschijnd.
Kijk, op de daken ligt
een zwarter wordend licht
en in de sloot
verzaamt de dood.

Voor ons geen uitkomst meer
of enige wederkeer.
De stoet van vele jaren
die zonde en hope waren
wordt afgetakeld, vrouw.
Steeds lager kringt de wouw.

Dus einden wij te zaam.
Doe nu 't verleden toe
voor 't zonneloos getij.
Wij moeten naamloos gaan
naar 't ongeboren hoe
van dood en eeuwigheid.