Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 96

[p. 616]

Hubert van Herreweghen
Kerstmis in Korea

I

In het kavalje waar zij slapen samen
gelijk twee broers, geklist bijeen in 't bed,
heeft zich de jongste langzaam gezet:
‘Vrede aan die van goede wil zijn - Amen.’

Door nevelen van slaap hoort hij zijn woorden
en denkt, verlicht door innerlijke schijn,
dat het daarbuiten Kerstmis nu moet zijn.
Dan is het vrede - ook voor hen die moorden.

Zij zitten samen recht. Het zijn twee knapen,
twee kindren wie de hemel werd beloofd,
zij kregen de verschrikkingen der hel.

Het gaat zo snel, dat hun kreet wordt gedoofd:
een bom luidt - een ontzaggelijke bel -
Soldaten zijn kindren, kindren moeten slapen.

II

Vliegtuigen tussen de bomen
zoals stekelbaarsjes in 't riet,
onschuldige vissen roerloos
die ge in hiërogliefen ziet.

[p. 617]

 

De bijen zoemen en zwermen

 

op Kerstmis, vertelt het volk,

 

over de afgestookte bermen

 

hangen ze, een donkere wolk.

 

Zo kwamen englen gerezen,

 

de vlieg-tuigen boven de stal

 

om de aarde van vrees te genezen

 

als de aarde God looft boven al;

 

daar lag een kind en het lachte

 

op zijn Moeder, zij waren schoon,

 

dat kind heeft vrede gebracht en

 

dat kind was Gods enige Zoon.

 

Moeders die kinderen zogen

 

zoals Maria 't schoonste kind

 

- vleugels hangen in de hoge

 

hemel te zingen in de wind -

 

zullen de boodschap gaan horen,

 

welhaast is het vrede voorgoed.

 

Herodes' lansen doorboren

 

de onschuldige melk en het bloed.

 

Vóór zij naar dorst kunnen drinken

 

zijn de kindren bij Rachels kroost,

 

en vóór zij dat bloed zien blinken,

 

zijn de moeders voorgoed getroost.

Herman Diels