Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 96

[p. 353]

Aug. Vanistendael
Zuilen

Drie golven, in hun heffing plots versteven:
Langzaam en krachtig ligt de basis daar,
En dan, een sprong van marmer, een gebaar
Van een fontein, toomloos omhooggedreven.

De ziel van Rome bleef verheven leven
In zuil naast zuil, streng deel der orde, maar,
In ieder wordt iets eigens openbaar,
Dat, gans zichzelf, niet verder wordt gegeven.

Talrijke bloei der speelse kapitelen,
Gij kroont en geeft meteen het eigne prijs
Om op te gaan in de ordning van 't gehele.

Dat deze overgave kan geschieden
In vreugden als de kapitelen bieden,
Is niet een wet der Rede, maar is wijs.