Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 95

[p. 609]

Johan Daisne
De beterhand

Ziek-zijn - wanneer men weder mag genezen -
o zoete, zuiverende vorm der dood!
Gezond, was ik geworden tot een wezen,
dat koppig woekerend zijn wortel schoot,
de middelen en dus het doel voorbij:
hoe meer ik wou, hoe minder ik kon krijgen,
noch schenken mocht, aan anderen van mij;
en zo luid riep ik, tot Hij leek te zwijgen,
die mij zo klein schiep, voor Iemand zo groot!

Een bed van koorts verstierf me van mezelf.
En met de blikken van mijn kinderjaren
zit ik voor 't raam en mag nog weer ontwaren
hoe schoon het regent langs het blauw gewelf;
loop ik door stille kamers vol portretten,
en luister, en ga stoelen om 't vuur zetten,
en voel hoe ik weer blij en dankbaar leef
en hoe ik straks weer van mezelve geef,
door niets te zijn dan Zijn vernietigbare.