Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 95

[p. 340]

Anton van Wilderode
Vader der Una Sancta

Vader der Una Sancta, zachte herder
die in het dal der zeven heuvelen weidt
de kudden die Uw zorg bevolen werden:
wij zijn Uw heerde binnen Vlaanderens bermen,
vanouds de keur van Uwe Christenheid,

maar thans gehavenden en deelgenoten
aan het verdriet dat in Europa wies
van west tot oost om vruchteloze doden
ontbonden liggend op de milde grote
kerkhoven der vlakten, - èn om het verlies

van liefde dat wij allen inwaarts leden
verschansend ons in een geschonden huis,
terwijl de doodstrijd talloos werd volstreden
in radeloze nachten van gebeden
wanneer de maan rent langs het kerkerkruis.

Zegen het moederlijk verdriet, de tranen
boven een lege peluw neergeschreid
in 't bitterst uur, wanneer de roep der hanen
den ijlen dag voert langs de vensterramen
met vloeden van muziek en eenzaamheid.

In ieder land ontbloeien de anemonen
des voorjaars in den matelozen wind
boven het bed van Uw begraven zonen;
en in de dennen komen vogelen wonen
waarbij de lieflijkheid des levens herbegint.

Zegen dit land dat, luid van riet en stromen,
ruisende neerligt in den dag en waar
ons hart weer steigert wild en niet te tomen
als paarden zuidwaarts op den weg naar Rome
waar Gij ons heenroept in dit heilig jaar.