Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 95

[p. 45]

Johan Daisne
Uit zieke dagen
Hemelwijs

Dezelfde nachtelijke hemel voor ons beiden
welft zich opnieuw over de ingeslapen stad;
zo deed hij gisteren, toen onvoldoende blijde
nog elk van ons tegenover de ander zat;
zo deed hij duizendmaal in al die jaargetijden,
toen elk van ons 't geluk van saam te zijn vergat.

Maar nu, dat wij weer van elkander zijn gescheiden,
en angstiger dan één het kunnen vrezen had, -
jij in dat vreemde kleine bed, met aan je zijde
de blanke hulp die men in blosdagen niet schat;
ik in dit huis en met dat kind (o toen 't nog schreide!),
zo dodelijk alleen en even stil en mat! -

Ach hemel, die zich over onze dwaze beiden
verenend nog wilt welven in een aardse stad -
twee mensenkinderen die wijzer door hun lijden
naar u het oog opslaan in deze nacht - o dat
wij het nog morgen mogen, en uw zon belijden,
wij wisten niet dat zij het opperste bezat!