Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 94

[p. 532]

Gerard Michiels
De zwarte roos van het verdriet

Aan Guido Gezelle.

Dien avond en die roze... O zwarte roos,
gij hangt versteven in den nacht van Mei
met loodzwaar hart en levensmoe, ter zij
der Lentevreugd, voor u niet eindeloos.

Gij hangt en zieltoogt aan den hemelrand,
bloedig en bleek tegen de vlam van Gods Gelaat,
dat in de wezens ieder raadsel raadt,
en in uw stervend hart den liefdebrand.

Nu gij gevallen drijft, verworpen hout,
stroomafwaarts met den dood en met uw lied,
wordt u 't geheim van bloei en licht ontvouwd,
o donker-schone roos van het verdriet.